Witajcie na wyspie ognia i wulkanów!

Lanzarote, jak i cały archipelag Wysp Kanaryjskich leży nieopodal Maroka, jednak to właśnie wyspa ognia (tak często określa się Lanzarote) jest najdalej wysunięta na północ.  Od wybrzeża Afryki dzieli ją niewiele ponad 100 km, dlatego gdy na czarnym kontynencie szaleją burze piaskowe, to zapylone powietrze szybko dociera do wyspy, pokrywając wszystko warstwą drobnego pyłu i piachu. 

Na Lanzarote panuje klimat podzwrotnikowy i bardzo suchy. Deszcze należą tu do rzadkości, co ma bezpośredni wpływ na cały krajobraz wyspy. A ten potrafi zadziwiać, szokować i dawać wrażenie kosmicznej rzeczywistości.

Wyspa ognia albo wyspa wulkanów, jak często określa się Lanzarote, ma charakter wulkaniczny, podobnie jak pozostałe z Wysp Kanaryjskich. Lanzarote jest jednak wyjątkowa, ze względu na ciągłą aktywność znajdujących się na jej powierzchni wulkanów. Podczas gdy inne wyspy ostygły i pokryły się bujną roślinnością, wyspa ognia pozostała gorąca i aktywna. 

Najlepszym miejscem do obserwacji stałej aktywności wulkanów jest Park Narodowy Timanfaya. Odbywają się tu imponujące pokazy, podczas których można obserwować wyrzuty pary wodnej z krateru czynnego wulkanu.

Ze względu na swój niepowtarzalny charakter, tylko 44% wyspy jest zamieszkała. Mieszkańcy wypracowali wiele skutecznych metod nawadniania roślinności, nie tylko poprzez wykorzystywanie wody z przydomowych oczyszczalni ścieków, ale także budowę specjalnych kamiennych murów, których zadaniem jest wyłapywanie niewielkich ilości wody zawartej w powietrzu. Takie malownicze ogrodzenia są powszechnie stosowane w winnicach. 

Powierzchnia wyspy jest mała i wynosi niewiele ponad 800 km. Na tym obszarze znajduje się aż 100 wulkanów i prawie 300 kraterów. 

Lanzarote jest wyjątkowa także pod względem urbanizacyjnym. Próżno tu szukać wysokich hoteli, blokowisk i szpecących bilbordów. Budynki są niskie, utrzymane w dość jednolitej i stonowanej kolorystyce. Odpowiedzialność za naturalny charakter wyspy ponosi wybitny hiszpański architekt — Cesara Manrique. Przekonał on rząd, aby chronił krajobraz wyspy i uczynił z niej prawdziwą perłę wśród całego archipelagu.

Lanzarote jest naprawdę niesamowita i można ją zwiedzać o każdej porze roku. Latem słońce bywa tu niezwykle palące i łatwo o poparzenia, dlatego krem z wysokim filtrem to podstawa. 

Na wyspie jest dość dobrze rozwinięty transport publiczny, ale wynajęcie samochodu daje zdecydowanie więcej niezależności i swobody. Wyspa jest mała, dlatego trzy dni w zupełności wystarczą, aby odwiedzić wszystkie jej zakątki.